|
Post by tc_brown on Sept 22, 2005 14:52:49 GMT -2
Arkadaþ (Hikaye)
Savaþýn en kanlý günlerinden biri. Asker, en iyi arkadaþýnýn az ileride kanlar içinde yere düþtüðünü gördü. Ýnsanýn baþýný bir saniye bile siperin üzerinde tutamayacaðý ateþ yaðmuru altýndaydýlar. Asker teðmene koþtu ve: - Teðmenim. Fýrlayýp arkadaþýmý alýp gelebilir miyim?.. Delirdin mi? der gibi baktý teðmen... - Gitmeye deðer mi?. Arkadaþýn delik deþik olmuþ. Büyük olasýlýkla ölmüþtür bile.. Kendi hayatini da tehlikeye atma sakýn.. Asker ýsrar etti ve teðmen "Peki " dedi.. "Git o zaman.." Ýnanýlmasý güç bir mucize. Asker o korkunç ateþ yaðmuru altýnda arkadaþýna ulaþtý. Onu sýrtýna aldý ve koþa koþa döndü. Birlikte siperin içine yuvarlandýlar. Teðmen, kanlar içindeki askeri muayene etti.. Sonra onu sipere taþýnan arkadaþýna döndü: - Sana deðmez, hayatini tehlikeye atmana deðmez,demiþtim. Bu zaten ölmüþ.. - Deðdi teðmenim. dedi asker.. - Nasýl deðdi? dedi teðmen. Bu adam ölmüþ görmüyor musun?.. - Gene de deðdi komutaným. Çünkü yanýna ulaþtýðýmda henüz saðdý.. Onun son sözlerini duymak, dünyaya bedeldi benim icin.. Ve arkadaþýnýn son sözlerini hýçkýrarak tekrarladý: - Jim!.. Geleceðini biliyordum!.. demiþti arkadaþý... Geleceðini biliyordum..
|
|